De Fed gaat het voor ons fixen. Toch?
Na een aantal slechte economische cijfers in de V.S. sloeg de stemming op de markt begin augustus om.
De zorg is dat de Federal Reserve (Fed) te laat is met renteverlagingen, wat zou kunnen leiden tot een recessie.
Dat is niet goed voor toekomstige bedrijfswinsten en dus niet goed voor aandelen.
Klinkt logisch, maar…
Bovenstaande uitleg klinkt logisch, maar nog vrij recent werden slechte cijfers juist toegejuicht; slechte cijfers vergroten immers de kans dat de Fed de rente verlaagt. Dat is goed voor aandelen.
Kortom, er is een draai van een “slecht nieuws is goed nieuws” sentiment naar “slecht nieuws is slecht nieuws”.
Een korte termijn belegger staat dus niet alleen voor de moeilijke opgave om in te schatten hoe de economie draait, maar ook of de markt dit vervolgens als slecht is slecht of slecht is goed interpreteert (of goed is goed of goed is slecht).
Verbaasd
Waar ik me bij deze minicorrectie over verbaasd heb, is dat het voor lange termijn beleggers – laten we zeggen met een horizon van meer dan tien jaar – niet echt uitmaakt of er nu wel of niet op korte termijn een recessie komt.
Een recessie is immers onvermijdelijk in een periode van tien jaar.
Carry Trade afbouwen
De andere verklaring voor de onrust was dat na de renteverhoging in Japan veel partijen hun Yen “carry trades” moesten afbouwen.
Dat zou voor langere termijn beleggers ook niet erg relevant moeten zijn aangezien het duidelijk iets tijdelijks is en geen invloed heeft op de fundamentele lange termijn vooruitzichten.
Waar maken die lange termijn beleggers zich nu dan druk over?
Misschien hoor je de lange termijn belegger gewoon wat minder in de media en gaan ze gewoon stilletjes verder met voor de lange termijn kopen.
Of zouden lange termijn beleggers geloven dat de Fed met haar rentebeleid in staat is om een decennium (of langer) zonder een enkele recessie te bewerkstelligen en daar nu aan gaan twijfelen?
Verhaal uit de (chiro)praktijk
Jaren geleden, toen ik door mijn rug ging, bezocht ik een chiropractor. Hoewel ik sceptisch was over chiropractie, stelde de Amerikaanse chiropractor mij direct gerust door op rustige toon zelfverzekerd te zeggen: “Erik, we’re gonna fix that for you.”
Gek genoeg voelde ik me toen al half genezen en volledig ontspannen liet ik hem toen mijn rug kraken (vast niet de officiële term). Het hielp.
Hier moest ik denken bij de recente uitspraak van een Fed-functionaris op CNBC na de koersdalingen vorige week:
“The Fed’s job is very straightforward: maximize employment, stabilize prices and maintain financial stability. That’s what we’re going to do.
So if the conditions collectively start coming in like that on the through line, there’s deterioration on any of those parts, we’re going to fix it.”
De markt, en ik ook, we voelden ons direct weer half genezen. Het is allemaal niet zo ingewikkeld en de Fed gaat het gewoon fixen!
Nog een paar soortgelijke uitspraken en natuurlijk een snelle renteverlaging en alles is weer vergeven en vergeten.
(Ander voorbeeld van Centrale bank magie is natuurlijk de “whatever it takes” uitspraak 12 jaar geleden van Draghi.)
Nog een paar kleine renteverlagingen en de economie fietst weer als een zonnetje.
Fed fulfilling prophecy?
Toch vraag ik me weleens af of de markt de Fed niet te veel kracht toedicht. Zijn er niet te veel andere factoren die uiteindelijk ook beïnvloeden of er recessies komen?
Zijn bepaalde cycli niet onvermijdelijk? Hadden we er in Europa beter voorgestaan als Powell (over het algemeen hoger aangeslagen dan Lagarde) het hier voor het zeggen had gehad?
Grote vertrouwen draagt bij aan impact
Dit grote vertrouwen in de macht van de Fed draagt ook bij aan de impact van het beleid.
Als de markt gelooft dat een rentedaling of -stijging een bepaald effect heeft, zal daarnaar gehandeld worden, waardoor de kans dat het beleid werkt sterk wordt vergroot.
Wat dat betreft is het niet handig als politici – met een ander belang en een meestal kortere horizon – zich met het beleid van Centrale Banken gaan bemoeien.
Zoals Trump, die deze maand met zijn kenmerkende bescheidenheid zei dat hij omdat hij veel geld heeft verdiend beter in staat is om het rentebeleid te bepalen dan Powell.
Het was wellicht accurater geweest als hij had gezegd dat hij zelf nog meer geld zal verdienen als hij in staat is om het rentebeleid te bepalen.
Politici moeten wegblijven bij Fed
Voor het vertrouwen in de Fed is het funest als politici het voor het zeggen krijgen. Dan kan een president bijvoorbeeld besluiten om in een verkiezingsjaar de rente verlagen om de economie te stimuleren, ook al zou dit tot inflatie leiden.
Als het vertrouwen in de Fed wegvalt dan gebeurt er hetzelfde als toen er een keer een invaller was voor mijn Amerikaanse chiropractor.
Geen zalvende woorden, geen geruststellend Amerikaans accent; ik ging met weinig vertrouwen liggen en mijn rug weigerde gekraakt te worden. Onverrichter zake ben ik naar huis gegaan.
De macht en invloed van de Fed wordt nu wellicht overschat, maar dat is beter dan het omgekeerde.
