Is Buffett in de loop der tijd een passieve belegger geworden?
Vorige week kwamen er weer van heinde en verre mensen naar Omaha voor de jaarlijkse Berkshire Hathaway vergadering voor de wijsheden en humor van Buffett. En misschien ook voor wat tips om de markt te verslaan?
De vraag is of je daarvoor nog bij Buffett moet zijn, want om vier redenen kan je Buffett intussen misschien wel als een (passieve) indexbelegger beschouwen.
Recente performance
Warren Buffett (en Charlie Munger) hebben met Berkshire Hathaway van 1964 tot 2022 een totaal rendement van 3.787.464% gerealiseerd, een ongelooflijke prestatie.
De S&P liet in dezelfde periode een rendement van 24,708% zien.
Deze outperformance dankt Buffett/Berkshire echter vooral aan de prestaties in de vorige eeuw.
Het hangt een beetje van de gekozen periode af, maar de laatste tien jaar is de performance van Berkshire Hathaway bijvoorbeeld vrijwel gelijk aan de prestaties van de S&P.
In een FT artikel met de toepasselijke titel: “Warren Buffett: The world’s richest index-hugger” wordt gekeken naar de periode 2003-2024 en ook in die periode is er vrijwel geen verschil.
Vergeleken met de meeste andere fondsbeleggers is dat overigens nog steeds een zeer goede prestatie, zeker omdat Berkshire vooral in waarde-aandelen belegt en groei-aandelen het over het algemeen beter hebben gedaan.
Het risico (op basis van de Sharpe ratio) was ook lager bij Berkshire.
Deze met de S&P vergelijkbare performance was echter geen bewuste keuze, in tegenstelling tot de volgende punten.
2. Qua opmerkingen
Uit veel opmerkingen, met name in de jaarlijkse nieuwsbrieven, blijkt dat Buffett veel voordelen ziet in (passief) beleggen in een S&P 500 ETF tegen (en vanwege de) lage kosten.
In zijn jonge jaren deed Buffett al veel veldonderzoek naar passief beleggen.
In de nieuwsbrief van 2018 bijvoorbeeld rekent hij uit wat er gebeurd was als hij zijn eerste belegging, in 1942 in Cities Service voor $114,75, niet in dit aandeel maar in een (hypothetische) S&P500 ETF zonder kosten had geïnvesteerd.
Als ook alle dividenden waren geherinvesteerd, was dit op 31 januari 2019 (zonder belastingen) gegroeid tot een kapitaal van $606.811 – een factor van 5288x.
Als op diezelfde dag in 1942 een denkbeeldig instituut besloten had $1 miljoen te investeren in deze S&P 500 ETF zonder kosten was dat ~$5,3 miljard waard geworden.
Maar, vervolgt Buffet, duidelijk niet onder de indruk van de in de financiële industrie gangbare hoge kosten, als dit was geïnvesteerd via ‘various “helpers,” such as investment managers and consultants’ die 1% per jaar kosten in rekening hadden gebracht, dan was het uiteindelijke vermogen maar liefst 50% lager geweest; $2,65 miljard.
“That’s what happens over 77 years when the 11.8% annual return actually achieved by the S&P 500 is recalculated at a 10.8% rate.”
Berkshire geeft hierin overigens het goede voorbeeld door geen beheerfee te rekenen, wat ook heeft bijgedragen aan het rendement van 3.787.464% sinds 1964.
3. Zijn testament
Vanwege het overlijden van Charlie Munger vorig jaar en Buffet’s respectabele leeftijd van 93 jaar was een onuitgesproken vraag van veel beleggers bij de bijeenkomst in Omaha dit jaar wat de toekomst zal brengen als Buffett uiteindelijk ook overlijdt – moet je belegd blijven in Berkshire of de positie sluiten en andere beleggingen doen?
Buffett zelf heeft hier in Berkshire’s 2013 nieuwsbrief al een duidelijk antwoord op gegeven door aan te geven hoe hij zijn vermogen nalaat. Zijn aandelen in Berkshire gaan allemaal naar filantropische instellingen, maar hij laat ook geld na aan zijn vrouw. Gaat dat naar Berkshire?
“One bequest provides that cash will be delivered to a trustee for my wife’s benefit,” schrijft hij. “My advice to the trustee could not be more simple: put 10% of the cash in short-term government bonds and 90% in a very low-cost S&P 500 index fund.”
Geen allocatie aan Berkshire dus. Ter verduidelijking voegt hij er aan toe:
“I believe the trust’s long-term results from this policy will be superior to those attained by most investors — whether pension funds, institutions or individuals — who employ high-fee managers”.
De rode draad is dus de hogere kosten die fondsmanagers rekenen. Dat komt sterk terug in het laatste punt.
4. En tot slot die weddenschap
Dat Buffett is niet te beroerd “too put his money where is mouth” is bleek uit de weddenschap met een inzet van $1 miljoen (voor een goed doel) die Buffett in 2007 aanging met een hedgefund manager.
Buffett wedde dat een belegging in een S&P ETF het in 10 jaar beter zou doen dan vijf door de hedgefund manager gekozen “fund of funds” (mandjes van hedgefunds).
Buffett won zeer overtuigend; de S&P 500 ETF behaalde in 10 jaar een rendement van 125,8% tegenover respectievelijk 21,7%, 42,3%, 87,7%, 2,8% en 27,0% voor de vijf fondsen.
In de 2017 nieuwsbrief spaart Buffet de hedge fund managers (weer ironisch “helpers” genoemd) niet en hekelt hij het feit dat ze ook veel betaald krijgen ook als ze een underperformance laten zien:
“Let me emphasize that there was nothing aberrational about stock-market behavior over the ten-year stretch. If a poll of investment “experts” had been asked late in 2007 for a forecast of long-term common-stock returns, their guesses would have likely averaged close to the 8.5% actually delivered by the S&P 500.
Making money in that environment should have been easy. Indeed, Wall Street “helpers” earned staggering sums. While this group prospered, however, many of their investors experienced a lost decade. Performance comes, performance goes. Fees never falter.”
Om Buffett een passieve belegger te noemen gaat wellicht wat ver, maar toch kan je stellen dat de mogelijk beste actieve belegger aller tijden (met name vanwege de kosten) zo langzamerhand een groot voorstander is van passief beleggen.
